Actueel

Inhoud: Sabam België, Noud Bles: Een stad van woorden, Renate Dorrestein Prijs, Schrijfcoach, Mei-voorlezing, Bühne, Jubileum, Wij leven.
________________________________________________________________________________________________________
SABAM BELGIE 
Soms moet je als redacteur van Bühne erg je best doen om een gedicht geplaatst te krijgen. Ik vond 'Visioen' van Hubert van Herreweghen in het bundeltje: 'Het is een geur die ge moet vinden'. Ik zal het graag opnemen in de volgende Bühne. Zoeken, zoeken: Uitgever akkoord, zoeken: familie (erven) akkoord, zoeken: Sabam (België): aanvraag in behandeling, er zijn kosten aan verbonden. Zucht en afwachten.

________________________________________________________________________________________________________

NOUD BLES - EEN STAD VAN WOORDEN
Op zaterdag 18 november vindt de boekpresentatie plaats van de nieuwste roman van Noud Bles: Een stad van woorden. Ik had het genoegen als een van de meelezers op te treden en kan dus nu al zeggen dat ik het een prachtig boek vind dat door zijn actuele thematiek ongetwijfeld veel lezers zal boeien. Een stad van woorden is uitgegeven (en verkrijgbaar) bij Uitgeverij Aspekt.
___________________________________________________________________________________________

RENATE DORRESTEIN PRIJS 2023

Als een van de voor-selecteur van aanmelding voor de Hebban Renate Dorrestein Prijs las ik zesentwintig korte verhalen. Leuk, afwisselend; ze waren goed of wat minder, origineel en subtiel. Van alle voor selecties gaan er 15 naar de vakjury. Uitslag in september aanstaande
________________________________________________________________________________________________________
SCHRIJFCOACH

Een nieuwe loot aan de taalsteun-boom: het intensief en resultaatgericht begeleiden van auteurs of wie dat willen worden.
Aan deze dienst is op deze site een apart hoofdstukje gewijd onder het kopje 'Taalsteun'

________________________________________________________________________________________________________
MEI-VOORLEZING
Op 18 mei aanstaande vindt in Dat Bolwerck te Zutphen de elfde editie plaats van Lees Mei. Het gedicht Mei van Herman Gorter wordt in honderd delen gelezen door honderd voorlezers: dichters, auteurs, literatoren en liefhebbers. Wil van Til, directeur van het Poëziecentrum Nederland vroeg mij of ik een bijdrage wilde leveren met ook een pagina te lezen. Dat wilde ik wel. Het wordt pagina 79. Aanvang van de eerste lezer: 11 uur; laatste lezer: 18:21 uur
___________________________________________________________________________________________

BüHNE

Deze week heb ik de integrale tekst van de volgende Bühne, het cultureel-literaire tijdschrift van Uitgeverij Aspekt, ingeleverd bij de uitgever. Uit alle - op verzoek of spontaal - binnengekomen inzendingen was het weer mogelijk om er een rijk gevarieerde uitgave van te maken. Ik wil er nog niet teveel van prijsgeven, het nummer zal waarschijnlijk in mei verschijnen. Wel wil ik, om een beeld te geven, de inhoudsopgave geven.

 

Ten geleide

Perry Pierik

Roeselare - poëzie

Jos Buurlage

Een Jezuïet met een Januskop

Hans Sizoo

Kunst in Beeld – Coen

Eric Klarenbeek

Wanneer de zon ter kimme neigt  - impressie

Hans Kooger

Een wereld van wonderen -  essay

Noud Bles

Valnacht – poëzie

Rita Knijff – Pot

Angela – kort verhaal

Jan Heine

#Locatie – Engel en ezel – zonnewijzer en lier

Perry Pierik

Gooimeer – poëzie

Kees van der Vloed

Het skelet knikt nog soepel genoeg – essay  

Dorian d‘Oliveira

Die Stadt ohne Juden – essay   

Frank Heine

Demain dès l’aube – vertaling

Andreas van Rompaey

Een ongewone treinrit

Pieter Jan Verstraete

Aan Jüngers zijde: Greta von Jeinsen – autobiografisch essay

Harmen Malderik

Het bos van Wallers – poëzie

Perry Pierik

Myung Feyen – essay

Rozita Fransen

Het Woord Anna Karenina – kort verhaal

Perry Pierik

Boudewijn van Houten – interview

Rogier de Jong

De dans rond het Grote Gebaar – essay

Reinold Widemann

De koetsier van Wisch en het gujende peerd – kort verhaal

Jeannick Vangansbeke

Stephen Zweig en de Nieuwe Wereld – deel 2: gevoelens

Ludo Winkelman

Vertrek – poëzie

Jan Roosen

Op bezoek in de grot van Plato – kort verhaal

Cheila Dalvador

# Selfie  Angola Avante!

Paul Dentz

Robert Walser – biografisch portret

Wim Meulenkamp

‘Een zedelijk boek…’ -  essay

#Truusjes Keuze

Auteurs

Bühne is te bestellen bij: info@uitgeverijaspekt.nl

________________________________________________________________________________________________________

JUBILEUM

Een jubileum, ja of nee?
JA, want dit moment, april 2023, ben ik aan het werk met het tweehonderdste manuscript dat ik voor Uitgeverij Aspekt lees. Van dit en alle voorafgaande manuscripten, zowel fictie als non-fictie, heb ik in de afgelopen jaren ongelooflijk veel geleerd. Ik heb een beeld gekregen van wat er zoal aan een uitgever wordt aangeboden, maar ook een beeld van de vele onvolkomenheden die je in een manuscript kunt tegenkomen: naast spelfouten ook een rommelige, onduidelijke indeling, vage verhaallijnen, zwak taalgebruik, te vroeg prijsgegeven plot, of geen als zodanig herkenbaar plot. Maar daarnaast heb ik zoveel prachtige boeken gelezen, juweeltjes zelfs, die nauwelijks om correctie vroegen, hooguit een komma hier of daar erbij of eraf.

NEE, het is geen jubileum, omdat ik over deze 200 manuscripten ruim 9 jaar heb gedaan. Geen tien, dan was het wel een jubileum geweest, wie weet volgend jaar. In maart 2014 redigeerde ik het eerste boek voor Aspekt over het Turkije van Erdogan door Hulya Uslu, was leuk, nogal veel fouten in een boek dat beslist de moeite van het lezen waard was. Ik heb er mijn best op gedaan, zoals elk manuscript weer een uitdaging is. Nooit langer dan een uur of vier eraan werken, want dan verslapt de aandacht en lees je over dingen heen, of verlies je het zicht op de structuur van het verhaal. Het is leuk om te doen en ik hoop er nog even me door te gaan.  

________________________________________________________________________________________________________

WIJ LEVEN


Bij deze gelegenheid vertegenwoordigde ik de uitgever, Uitgeverij Aspekt, met de volgende felicitaties aan het adres van de dichter.

Noud Bles, 60 jaar dichter en zijn bundel 'Wij leven'

Beste Noud, aanwezige dichters en aanwezigen.

In de eerste plaats wil ik jou, Noud, hierbij feliciteren met je nieuwe dichtbundel 'Wij leven'. Het is ook bijzonder omdat dit de eerste bundel is in de nieuwe poëziereeks van Aspekt die, in navolging van de vele bundels die al door onze uitgeverij zijn uitgegeven, een breed palet van Nederlandse en Vlaamse poëzie wil laten zien. Doorbraak in dit poëziebeleid is beslist mede toe te schrijven aan Martien de Jong, hoogleraar literatuurgeschiedenis aan de universiteit van Leuven, die bij Aspekt vier bundels over de Nederlandse poëzie uitgaf.

 

En nu is er Wij leven in de reeks Poëzie Aspekt. Onze uitgeverij is blij met deze bundel en met jou als publicerend dichter, auteur en kritische meedenker. Ik hoop, Noud, dat deze samenwerking nog lang mag voortduren.

Daarnaast feliciteer ik je met je zestigjarig dichterschap, een fantastische mijlpaal. Zestig jaar van zich ontwikkelend dichterschap.

Ik wil je ook nog graag voor een derde feit feliciteren, en daar kom ik zo meteen op.

 

Beste Noud, jij en ik stammen nog net uit de eerste helft van de vorige eeuw. Een eeuw die artistiek gesproken een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Componisten gingen op zoek naar nieuwe uitdrukkingsvormen. De Groupe de Six, de eerste, voorzichtige pogingen tot atonaliteit en de ontwikkeling van de minimal music van Philip Glas en Steve Reich, wat in ons land leidde tot een innige omarming van Simeon ten Holts Canto Ostinato door tout klassiek Nederland. Een nieuwe taal die nog steeds in ontwikkeling is.

 

Ook de beeldende kunst zocht in onze vorige eeuw naar nieuwe wegen, naar een nieuwe beeldtaal die wilde afrekenen met het figuratieve kijken en denken. Ik heb daar, zoals velen, moeite me gehad. Tot de confrontatie met een schilderij dat alleen bestond uit een grote blauwe verfstreek. Ik had de neiging om achteloos door te lopen, ik dacht aan een grap of aan een brutale poging tot provoceren, maar een mede-galeriebezoeker wende zich tot mij: het is woede.

Dat wekte mijn belangstelling en ik bleef kijken. Zeker, deze verfstreek was als met een blokkwast met kracht op het doek gezet, maar woede? Ik bleef langer kijken en zag de rafelende randen van de streek en ik liet de kleur op me inwerken. Nee, het was geen woede, het was pijn; dat was wat de schilder ons wilde laten zien. Ik wist het zeker, het voelde als de waarheid, puur en raak. Er hing een kaartje naast met een titel. Het zal wel 'De schreeuw' zijn, of zoiets. Maar nee, de titel deed mijn inzicht verder groeien. Er stond: Ecce homo (1987). Het jaartal staat tussen haakjes, dus toen zal het zijn gemaakt. Blijft over Ecce homo: Zie de mens. En dan begrijp ik wat de kunstenaar wil zeggen: de pijn en het verdriet is van ons allen; iedereen kent de dreiging van de pijn van verlies, ziekte of diepe teleurstelling.

Ik had iets van de nieuwe beeldtaal begrepen.

 

Terug naar onze eigen muze, naar de poëzie, want daarvoor zijn we hier. Ook de dichtkunst heeft zo zijn ontwikkeling doorgemaakt, eigenlijk eenzelfde weg: van herkenbare paden naar het ontdekken van nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden. Dichters als Paul van Ostaijen met Mark groet 's morgens de dingen en Jan Hanlo met Oote oote boe baanden

nieuwe wegen. En waar Nijhoff in zijn gedicht Moeder de vrouw met de zin: 'en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren', nog de dichterlijke vrijheid moest nemen om de vorm kloppend te maken, is de poëzie nu als het ware bevrijd. Natuurlijk kunnen we van sonnetten genieten, van Bredero, van Achterberg, van Jean Pierre Rawie. Wij hebben een rijk eeuwenlang erfgoed aan poëzie. Maar de weg naar nieuwe vormen is al lang ingeslagen met een nieuwe taal die sommigen van ons zich nog beter zouden kunnen eigen maken. Een taal waarin ook leven wordt gegeven aan verborgen werkelijkheden.

 

In het aanstaande nummer van Bühne, het culturele tijdschrift van uitgeverij Aspekt, staat een lezenswaardig artikel van neerlandicus Kees van der Vloed, waarin hij stelt dat de poëzieanalyse uit Lodewick's Literaire Kunst niet meer opgaat voor de moderne dichtkunst. Hij geeft aan hoe je aan de hand van meer abstracte symbolen de taal van de dichter kunt leren lezen en begrijpen. Dat ook hier beelden worden opgeroepen die ons doen associëren met sluimerende beelden in onszelf.

 

Maar ongeacht de vorm is er de altijd geldende voorwaarde voor elk gedicht, dat de dichter – en met hem elke kunstenaar - wat hij produceert als 'waar' in zichzelf moet hebben herkend, de woorden moeten in zijn gevoel hebben geresoneerd. Want de ontwikkeling van de dichter en zijn dichterschap zit hem volgens mij niet in het verder abstraheren van zijn taal om anders en nog beter uit te drukken wat hij bedoelt, maar de werkelijke groei is de versterking van het vermogen om op te schrijven wat de dichter als waar en waarachtig heeft ervaren. Geen kunstjes, geen mooie praat, maar onopgesmukt en onbesmuikt.

 

Ik citeer uit het gedicht Valnacht uit Nouds nieuwe bundel Wij leven:

 

En als het licht en de tijd

hun geheim hebben prijsgegeven,

kan ik uitstromen aan de poort van de nacht.

 

Het is echtheid van de blauwe verfstreek, Noud, puur en raak, want na zestig jaar dichten weet jij van deze ontwikkelingen. En het is met dit dichterschap dat ik je nog een keer feliciteer.

 

Frank Heine